شماس شامی

بسم الله الرحمن الرحیم

احتمالا شما نیز روایت مشهوری را که پیرامون برخورد سفیر روم با یزید بن معاویه (علیه العن و العذاب) در مجلس اسرا است را شنیده اید که در آن فرستاده ی مسیحی مسلک امپراتوری روم با عتاب فراوان رو به یزید می گوید که مرا به واسطه‌ی نسبت دوری که با یحیی نبی (ع) دارم احترام می کنند، حالی آنکه شما فرزند پیامبر خود را اینچنینی کشته اید؛ که در پی آن یزید دستور قتل او را صادر می کند.

کتاب شمّاس شامی در واقع برگردان نامه ای است که خادم جناب جالوت، سفیر روم در دمشق، خطاب به نماینده ی امپراتوری روم در بحث تحقیق و تفحص پیرامون فقدان جناب جالوت است که اتفاقات رخ داده در بازه زمانی نزدیک به واقعه کربلا و سفر اسرا به شام را روایت می کند و تصویری دقیق‌تر از اتفاقات آن روز های شام را تصویر می کند.

در نهایت خواندن این کتاب را به یکایک شما عزیزان توصیه می کنم.

 

تهیه ی نسخه الکترونیک از طاقچه 

تهیه‌ی نسخه صوتی از طاقچه

 

#کتاب

#شماس_شامی

#کربلا

دوستی که دشمن شد...

این روز ها نیز خواهد گذشت.

نه حکومت با این تحرکات بلاتکلیف ساقط می شود و نه متاسفانه رویه های معیوب این کشور اصلاح می شوند.

از این مجموعه اتفاقات تنها چیزی که باقی می ماند تقویت یک دوقطبی کاذب در اجتماع است و دوستی هایی که با ناآگاهی طرفین به دشمنی بدل می شود.

Station eleven

 

چندی پیش در یکی از شبکه های اجتماعی با تعریف و تمجید هایی از مینی سریال station eleven روبرو شدم. فیلمی که در IMDB امتیاز 7.6/10 را اخذ کرده است و در Rotten tomatoes نیز امتیاز بالای 98% را از آن خود کرده است. همه ی این تعابیر منجر شد تا به همراه یکی از دوستان به تماشای این فیلم بپردازیم.

فیلم مذکور را می توان در دسته ی فیلم های آخرالزمانی دسته بندی کرد. داستان فیلم بدان گونه است که یک بیماری ویروسی تنفسی با ایجاد پاندمی باعث مرگ عده ی کثیری از جامعه ی جهانی می شود و عده ی قلیل بازماندگان پس از فاجعه به سختی سعی در زنده ماندن دارند. فیلم از ابتدا تا انتهای خود فضایی غبارآلود دارد و به تعبیر دوست عزیزمان ع.ع در این فیلم فرد نمی فهمد که به دنبال چه می گردد. قسمت های مختلف فیلم اغلب اتصال دقیقی به یکدیگر ندارند و به داستان مجزای افراد مختلف می پردازند. در انتهای فیلم نیز داستانی که بیننده در طول سریال مفهوم آن را در نیافته است به سبک سریال های ایرانی (به خیر و خوشی و با مواجهه افرادی که به دیبال یکدیگر می گردند) به پایان می رسد.

در مجموع دیدن این فیلم را تنها به انسان های بیکاری که نه عملی برای انجام دارند و نه هدفی برای حصول می توان توصیه کرد.

 

پ. ن. نکته ی دیگری که در متن بدان پرداخته نشد آن است که شبکه ی HBO نیز به مرض NETFLIX و Amazon دچار شده است و با قوت LGQBT را به تصویر کشیده است و به شکل اغراق شده ای از شخصیت های سیاه پوست استفاده کرده است.

12 Angry men

 

چند روز پیش بعد از مدت ها تصمیم گرفتم فیلم ببینم که به صورت اتفاقی داخل کانال ترجمان علوم انسانی مطلبی مرتبط با فیلم Twelve Angry Men دیدم و با خود گفتم چه چیز بهتر از آن که از فرصت پیش آمده استفاده کرده و فیلم را ببینم.

بعد از دیدن فیلم می توانم بگوییم یکی از بهترین فیلم هایی است که تا به امروز دیده ام و حقیقتا قرار گرفتن در لیست ده فیلم برتر تاریخ شایسته ی آن است. فیلمی که دیدن آن برای همه ی ما لازم و واجب به نظر می رسد تا در زندگی روزمره ی خود دقت بیشتری به خرج دهیم و در هنگام قضاوت هایمان عجولانه عمل نکنیم.

در پایان اوصیکم به دیدن این فیلم

برای دانلود فیلم می توانید از طریق این لینک اقدام کنید.

صوت سعودی،تصویر ژاپنی

« صوت سعودی، تصویر ژاپنی» 

امروز ظهر شبکه ی امید صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در حال پخش انیمیشنی سینمایی تحت عنوان «مسافر» بود.
انیمیشنی که به شکل قابل توجهی جلب توجه می کرد. بدین جهت که صورت آن به شکل انیمه های ژاپنی بود و موضوع آن حمله ی ابرهه به مکه مکرمه...
تا اینجای کار چیز عجیبی وجود ندارد چرا که از عربستان بیش از این نیز انتظاری نیست و نمی توان امید آن داشت که انیمیشن را خود عربستان بسازد و اگر در توان داشت ابقای نسل خویش را نیز به اجنبی وا می گذاشت. 

اما اشکال اصلی کار اینجا نیست. مشکل از آنجا شروع می شود که داستان فیلم را بدانید. در انیمه ی مذکور روایت مقاومت مردم مکه در برابر سپاه ابرهه به تصویر کشیده شده است. مقاومتی مثال زدنی و غرور انگیز که با جلوه های همیشگی انیمه های ژاپنی همراه شده است و صحنه های دقیق و هیجان انگیز نبرد هایی شگفت انگیز به سبک  «Full metal alchemist» و «Attack on Titans» را به صحنه ی نمایشگر می آورد.

احتمالا شما هم از این که در فیلم شاهد مقاومت مردم هستید متعجب می شوید. مقاومتی که سپاه ابرهه را با مشکلات فراوانی روبرو می کند. مقاومتی که در هیچ روایت یا کتاب تاریخی بدان پرداخته نشده است.
این چنین به نظر می رسد که عربستان سعودی برای ارضای حس غرور عربی خود دست به تحریف تاریخ زده است و با کمک صحنه های هیجان انگیز نبرد و چهره پردازی های فانتزی ژاپنی تا حدودی نیز موفق بوده است. شاید فکر کنید این مشکل از ماست که روایت این نبرد تاریخی را جایی ندیده ایم ولی باید گفت چنین نیست و با وجود تمام تلاش های حقیر و زیر و رو کردن اینترنت و منابع علمی چنین روایتی را ندیدم. اما ذکر این نکته نیز لازم است که این صحنه پردازی غرور انگیز مشکل دیگری نیز دارد و آن القای دید مادی‌گرایانه پیرامون این حادثه ی مهم تاریخی است. امری که در بسیاری از فیلم های تاریخی - مذهبی دیگر که ساخته ی غرب و همراهان اوست نیز دیده می شود و جنبه ی الهی و عظمت معجزه ی رخ داده را به حاشیه می راند.

اما سوال اصلی من جای دیگری است. و آن چیزی نیست جز آنکه چه کسی در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران تصمیم به پخش این مهملات گرفته است؟

پ. ن. اگر مایلید اطلاعات جامع و کاملی پیرامون حمله ی اصحاب فیل به مکه مکرمه کسب کنید و از زیر و بم تاریخی آن آگاه شوید، می توانید به مقاله ی  «لشکرکشى ابرهه به مکه به روایت تاریخ و قرآن» مراجعه نمایید.

 

---

https://telewebion.com/episode/0x2926905

لینک فیلم در تلویبیون👆

https://m.imdb.com/title/tt10358782

این هم لینک صفحه فیلم در IMDB👆

سنت سلف صالح

امشب برنامه بازگشت به سنت سلف صالح خویش (روستایی که ۵ نسل پیش آن را ترک کردیم) بود که شکر خدا با موفقیت انجام شد.

واقعا چقدر مردم روستا خالص و دوست داشتنی هستند.

خدا این مجالس خالص را ازشان قبول بفرماید.

وصیت حسین بن علی )علیه السلام(

بِسْمِ اللَهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. هَذَا مَا أَوْصَی بِهِ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ إلَی أَخِیهِ مُحَمَّدٍ الْمَعْرُوفِ بِابْنِ الْحَنَفِیَّه:

 

إنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ یَشْهَدُ أَنْ لاَ إلَهَ إلاَّ اللَهُ، وَحْدَهُ لاَ شَرِیکَ لَهُ. وَأَنَّ مُحَمَّدًا صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَءَالِهِ عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ، جَآءَ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِ الْحَقِّ. وَأَنَّ الْجَنَّه وَالنَّارَ حَقٌّ. وَأَنَّ السَّاعَه ءَاتِیَه لاَ رَیْبَ فِیهَا. وَأَنَّ اللَهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ. إنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِرًا وَلاَبَطِرًا وَلاَمُفْسِدًا وَلاَظَالِمًا وَإنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الاْءصْلاَحِ فِی أُمَّه جَدِّی مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَهُ عَلَیْهِ وَءَالِهِ؛ أُرِیدُ أَنْ ءَامُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَأَنْهَی عَنِ الْمُنْکَرِ، وَأَسِیرَ بِسِیرَه جَدِّی وَسِیرَه أَبِی عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ علیه السلام. فَمَنْ قَبِلَنِی بِقَبُولِ الْحَقِّ فَاللَهُ أَوْلَی بِالْحَقِّ، وَمَنْ رَدَّ عَلَیَّ هَذَا أَصْبِرُ حَتَّی یَقْضِیَ اللَهُ بَیْنِی وَبَیْنَ الْقَوْمِ بِالْحَقِّ؛ وَهُوَ خَیْرُ الْحَاکِمِینَ. وَ هَذِهِ وَصِیَّتِی إلَیْکَ یَا أَخِی ؛ وَمَا تَوْفِیقِی إلاَّ بِاللَهِ، عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإلَیْهِ أُنِیبُ. وَالسَّلاَمُ عَلَیْکَ وَعَلَی مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَی . وَلاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّه إلاَّ بِاللَهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ.

مسجد سوخته...

امروز بعد از مدت ها به مسجد قدیمی محلمان سری زدم.

مسجدی که برای احیای آن آبرو دادم، دعوا کردم، فحش خوردم (کما اینکه هنوز هم می خورم و چندان هم ناراحت نیستم و به قول مرحوم علامه مصباح - رضوان‌الله تعالی علیه - فحش درمانی می کنم)

 

مسجد خالی خالی هستش.

من هستم و خادم و امام مسجد... 

 

دلم گرفت واقعاً....

 

نمی دانم باعث و بانی های این کسادی چگونه می توانند آرام و با وقار صد متر آن‌ سو تر در حسینیه بنشینند و به حساب خودشان عزای حسین ابن علی (علیه السلام) را به پا دارند و نه تنها دغدغه ی این مسجد دویست و اندی ساله را نداشته باشند که حتی نماز جماعت اول وقت را هم رها کنند (که همه می دانیم حسین در صحرای بلا هم آن را از یاد نبرد)....

 

---

همیشه خداوند سر بزنگاه ها به آدم امید تزریق می کند.

 

وسط نماز یک نوجوان آمد کنارم نشست و بهم اثبات کرد اوضاع آنقدر ها هم داغان نیست.

 

 

همانا آقا حق دارد امیدش به جوانان و نوجوانان باشد....

حی علی العزا...

حی علی العزا ...

حی علی البکاء فی ماتم الحسین .. .

عشق علیه السلام...

شور به پا می کند، خون تو در هر مقام

می شکنم بی صدا، در خود هر صبح و شام

 

باده به دستِ تو کیست؟ طفلِ شهیدِ جنون

پیرغلام تو کیست؟ عشق علیه السلام

 

در رگ عطشانتان، شهدِ شهادت به جوش

می شکند تیغ را، خنده‌ی خون در نیام

 

ساقی بی‌دست شد، خاکْ ز می مست شد

میکده آتش گرفت، سوخت می و سوخت جام

 

بر سرِ نی می برند، ماه مرا از عراق

کوفه شود شامتان، کوفه مرامانِ شام!

 

از خود بیرون زدم، در طلب خون تو

بنده‌ی حرّ تواَم، اذن بده یا امام

 

عشق به پایان رسید، خونِ تو پایان نداشت

آنک پایانِ من، در غزلی ناتمام...