النور و پارک

با عرض سلام خدمت یکایک دوستان؛

با قسمت دوم از معرفی کتاب در خدمت شما عزیزان هستیم.

 

در این قسمت به کتاب النور و پارک اثر رینبو راول خواهیم پرداخت.

 

کتاب فوق از مجموعه کتب پرفروش نیویورک تایمز بوده و به عنوان یکی از بهترین کتاب های عاشقانه و شاید بتوان گفت درام امروزی شناخته می شود.

 

داستان کتاب در آمریکا اطفاق می افتد و نویسنده سعی دارد تا در جریان داستان، عشق را از نژاد افراد و تفاوت های ظاهریشان مجزا کند و چه بسا در این امر نیز موفق بوده است.

 

البته نکته مهم آن است که در جریان کتاب دانسته و یا نادانسته جملات نژاد پرستانه ای دیده می شود که از ارزش اثر می کاهد.

 

البته باید این نکته را نیز مدنظر داشت که این کتاب یک رمان امروزی با تمام ویژگی های رمان های معاصر آمریکایی است که شاید بتوان تا حدودی آن را رئال (با توجه به شرایط فرهنگی حاکم بر آمریکا) دانست ولی به هیچ وجه نمی توان آن را با آثار برتر این ژانر چه در مجموعه ادبیات کلاسیک و چه در ادبیات معاصر جهان مقایسه کرد و بلاشک این اثر به گرد هیچ یک از کتب مطرح این ژانر نخواهد رسید.

 

با این حال اگر به کتاب های رمان عاشقانه علاقه دارید و می خواهید یک درام عاشقانه (به سبک آمریکایی اش) را مطالعه کنید می توانید به این کتاب نیز توجهی داشته باشید.

 

 

حماقت اکتسابی

افرادی که من را می شناسند به نیکی می دانند که به هیچ وجه رفتار مناسبی با افراد "احمق" نداشته، ندارم و نخواهم داشت و از هیچ تلاشی برای آزار آن ها مضایقه نمی کنم، به امید آن که تنبهی در آن ها رخ داده و به تعبیر من «آدم شوند».

دوستان و آشنایان بنده به خوبی به این نکته آگاه اند که من به شکلی وحشت ناکی "احمق ها" را مورد عنایت خاص خویش قرار داده و در حقیقت ملک عذاب این عزیزان ام و به هر روشی از آزار آن ها دست نمی کشم.

شاید برخی دوستان در این بین به بنده اعتراض کنند که این کار من غیرانسانی و به دور از انصاف است. این در حالی است که به نظر من حماقت امری است اکتسابی و باید آن را از جنون و دیوانگی جدا کرد.

در واقع به دید من انسان های احمق خود انتخاب کرده اند که احمق باشند و باید تقاص این انتخاب خود را پس دهند. چرا که با حماقت هایشان نه تنها خودشان را بلکه تمام جامعه را به زحمت می اندازند که این امر عامل استحقاق آن ها برای مجازات است.

احمق ها به گونه ای فجیع روح و جان افراد جامعه را مورد آزار قرار می دهند. آن ها با انتشار اخبار بی پایه، دروغ گفتن، فراهم کردن زمینه ی شیادی برای شیادان و ... جامعه را به قهقرا می کشانند.

پس لطفا احمق نباشیم.

قالَ رَسولُ الله (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ):

 إِنَّ اَلْأَحْمَقَ یُصِیبُ بِحُمْقِهِ أَعْظَمَ مِنْ فُجُورِ اَلْفَاجِرِ وَ إِنَّمَا یَرْتَفِعُ اَلْعِبَادُ غَداً فِی اَلدَّرَجَاتِ وَ یَنَالُونَ اَلزُّلْفَى مِنْ رَبِّهِمْ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِمْ .

نیم دانگ پیونگ یانگ

 

دوستان سلام؛

با اولین قسمت از مجموعه مطالب معرفی کتاب در خدمت شما عزیزان هستیم و تصمیم داریم تا نگاهی به آخرین اثر رضا امیرخوانی نویسنده ی نام آشنای کشورمان داشته باشیم.

 

 

 

 

 

 

 

 

به احتمال زیاد همگی ما نام رضا امیرخوانی و آثار متفاوت او را بار ها و بار ها شنیده ایم.

 

 

از سفرنامه اش به پاکستان به نام جانستان کابلستان تا رمان عاشقانه من‌او.

 

 

به احتمال زیاد تمام افرادی که کتاب های امیرخوانی را خوانده اند به این نکته معترفند که این نویسنده ی معاصر قلمی بسیار شیوا و روان دارد که هم در آثار داستانی او و هم در آثار تحلیلی اش دیده می شود. یکی از انتقاداتی که بنده همواره به آثار ایشان داشته ام، پایان باز آثار داستانی ایشان است که البته این مشکل در کتاب حاظر با توجه به اینکه در حقیقت یک سفرنامه است دیده نمی شود.

 

 

در این کتاب آقای امیرخوانی به بیان تجربیات شخصی خود از دو سفری که به کره ی شمالی داشته است می پردازند و دیدی مناسب از شرایط فرهنگی و منش مردم آن کشور را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

 

 

نکته مهم در مورد این کتاب که آن را از سایر آثار مربوط به کره شمالی متمایز می کند آن است که اغلب آثار دیگر (و چه بسا تمام آن ها) را فراری هایی که توانسته اند از این کشور بگریزند نوشته اند و می توان در آن ها تنفر شخصی افراد را دید. در حالی که این کتاب توسط یک نویسنده ی کاملا مستقل از کره نوشته شده است.

 

 

همچنین نویسنده در ضمن روایت سفر خود به مقایسه ی شرایط این کشور با ایران می پردازد که نکات قابل تاملی را می توان در بین آن ها دید.

 

 

 

 

 

ستم پذیری در دیدگاه شهید مظلوم آیت الله بهشتی

در کمال احترام به تمامی عزیزان به نظر این جانب بهشتی را مظلومیت کلامش در میان مردم که مفهوم سخنانش را نمی فهمیدند کشت نه انفجار دفتر حزب ...

به امید روزی که مردم سرزمین ما حداقل سخن این مرد بزرگ در زمینه ی ستم پذیری را درک کنند و به کلام او جامه ی عمل بپوشانند.

 

اینترنت 5G

مدتی است که شاهد پخش خبر برنامه ریزی های جدی برای ورود 5G به ایران هستیم که البته شاهد یک مراسم رونمایی از جانب ایرانسل نیز بودیم.

اما در این میان سوالات جدی پیش می آید.

من جمله آنکه ایرانسل مدعی است مراکز علمی اعم از دانشگاه ها، پژهشکده ها و ... از جمله مراکزی هستند که در اولویت دسترسی به این فناوری خواهند بود.

این در حالی است که بسیاری از این مراکز من جمله دانشگاه فردوسی مشهد و همچنین پردیس دانشگاهی علوم پزشکی این شهر از کیفیت اینترنت پایین تری به نسبت سایر نقاط شهر بهره می برند که شاید یکی از علل اصلی آن کمبود زیرساخت موجود با وجود جمعیت چندین هزارنفری استفاده کنندگان از اینترنت در این محدوده باشد.

به نظر بهتر است به جای سرمایه گذاری بر روی یک فناوری بسیار جدید نظیر 5G با وجود تمام حواشی و سوالات موجود پیرامون سلامت آن در اولویت اول کیفیت خدمات ارائه شده در بستره ی فناوری های موجود را تا حد امکان بالا برد و در کنار آن برنامه هایی بلند مدت برای دسترسی به فناوری های جدید تر نیز داشت.

آموزش مجازی در دوران کرونا

همان طور که می دانید و شاهد آن بوده اید به مرحمت کرونا در این چند ماه اخیر شاهد پیشرفت چشم گیر بسیاری از برنامه های توسعه در زمینه ی فناری اطلاعات بوده و هستیم و وزیر جوان دولت تدبیر بالاخره از خواب غفلت بیدار گشته و پس از بلند شدن از پشت بازی های رایانه ای تصمیم به توسعه ی زیر ساخت های لازم گرفته است و همه ی این ها به واسطه ی گسترش هرچه بیشتر آموزش مجازی در مدارس و دانشگاه هاست.

این بحران به ما اثبات کرد آموزش مجازی را می توان بسیار جدی تر از آنچه تصور می شد انگاشت و با برنامه ریزی مناسب از این وسیله برای گسترش هرچه بیشتر عدالت آموزشی و کاهش هزینه های آموزش بهره برد.

البته این امر مسلتزم تامین زیرساخت های مورد نیاز از جمله دسترسی سراسری به اینترنت پرسرعت، وسایل الکترونیکی مناسب نظیر تلفن های هوشمند و ... با قیمت مناسب می باشد که گویا دولت برنامه ی چندانی برای آن ندارد.

به نظر من وقت آن رسیده تا پیگیری جدی در راستای تامین اینترنت رایگان برای دانش آموزان، دانشجویان و اساتید و همچنین تامین وسایل لازم برای افراد کم بضاعت در کنار تامین زیرساخت های نرم افزاری توجه شود تا دیگر شاهد شرایط اینچنینی نباشیم.

پ.ن. به شکل ویژه پیگیری های جدی پیرامون برنامک "شاد" باید صورت پذیرد تا امر خطیر آموزش مورد خدشه واقع نگردد.

اندر حکایت ماسک و تعویض روغنی

به احتمال زیاد یکایک شما عزیزان نیز با مشکل تهیه ی ماسک از داروخانه ها روبرو شده اید و چه بسا ناسزایی هم نثار داروخانه و داروساز و نسخه پیچ و ... کرده اید.

اما اگر بخواهیم بدون تعصب و منطقی برخورد کنیم خواهیم دید داروخانه ها کمترین تقصیر را در این بین دارند. (البته این امر در مورد داروخانه های محتکر صادق نیست)

مشکل به مراتب بزرگتر و جدی تر از آن چیزی است که گمان می رود، به گونه ای که شاهد نبود ماسک در داروخانه ها با وجود دسترسی ساده به آن در مراکز غیربهداشتی مانند سوپری ها و حتی در کنار خیابان ها در دست دست فروش ها و چه بسا در تعویض روغنی ها هستیم.

با اندکی جست و جو می توان این نکته را به وضوح دید که این امر متاثر از کمبود تولید یا عدم توزیع توسط مراکز بهداشتی نیست. بلکه مشکل در نظام توزیع بین تولید کننده و خورده فروش هاست که از زمان واگذاری این امر به وزارت صمت شاهد بی کفایتی مسئولین این وزارت خانه در انجام این وظیفه ی خطیر هستیم.

امید است با مداخله ی وزارت بهداشت (به شخص از وزارت صمت نا امید شده ام) و همچنین برخورد قاطع قوه ی قضائیه با اخلال گران این بازار مهم شاهد بهبود شرایط باشیم.

مرثیه ای برای رویای استعداد های درخشان!!!

چندی پیش مستندی به نام "مرثیه ای برای یک رویا" را که در قسمت فوق پوستر آن را قرار داده ام را دیدم؛

حقیقتا با دیدن این مستند به شدت متاثر شدم و در کنار مرور خاطرات دوران دانش آموزی حسرت شدیدی بر دلم نقش بست.

ورود ما به سمپاد همزمان با ترک سمپاد (یا بهتر است بگویم ترک اجباری سمپاد) توسط دکتر اژه ای و تغییر وضعیت این نهاد مهم از یک سازمان دولتی مجزا به معاونت وزارت آموزش و پرورش بود.

در آن سال ها همچنان آثار و بقایای مدیریت سی و اندی ساله ی دکتر اژه ای دیده می شد و همچنان برنامه های پژوهشی تا حدودی در جریان بودند.

اما این رویه به مرور زمان رو به افول گذاشت به گونه ای که در سرزدن های گاه و بی گاهم به مدرسه ی قدیمی خود که همواره خود را مدیون آن و مدیون مسئولین آن زمانش می دانم زوال فعالیت های اصیل علمی و پژوهشی را به چشم می بینم.

در این سال ها نتایج کنکور چندان تغییری نداشته اما حضور بچه ها در عرصه های مختلف پژوهشی کاهش یافته و فعالیت های خلاقانه تقریبا دیگر بهایی ندارند.

در حقیقت از سمپاد جز جنازه ای بی روح و بی جان که مانند مدارس غیردولتی کنکوری تنها یک دغدغه ی غلط را ترویج می دهد چیز دیگری باقی نمانده است و با سوء مدیریت های چند سال اخیر (به شک ویژه دو سال گذشته) این روند همچنان ادامه دارد.

با آرزوی روزی که این کابوس به پایان برسد و باز هم شاهد بالندگی و شکوفایی سازمان ملی پرورش استعداد های درخشان (سمپاد) در قالب یک سازمان قدرتمند باشیم.

مراسم های محرم در بحبوحه ی کرونا

دوستان سلام؛

طی این مطلب می خواهم به مساله ای اشاره کنم که احتمالا واکنش های زیادی را برخواهد انگیخت و آن مساله ی مراسم ها ی محرم در شرایط نابسامان کنونی است.

امید است عزیزان به شکلی منطقی و عقلانی با بحث برخورد داشته باشند و بنده ی حقیر را تا پایان مطلب همراهی کنند و از قضاوت شتاب زده بپرهیزند.

افضل اعیاد عالم بر شما مبارک باد!

پیام نور به لبهاى پیک وحى خداست
بخوان سرود ولایت ,که عید اهل ولاست‏
بیا شراب طهور از خم غدیر بزن ,
خدا گواست که ساقى این شراب خداست!

پیامبرصلی الله علیه وآله :

یَومُ غَدیرِ خُمٍّ أفضَلُ أعیادِ اُمَّتی

روز غدیرخم برترین عید امّت من است

بحار الأنوار ، ج ۹۷ ، ص ۱۱۰

عید ولایت و امامت بر یکایک عشاق عالم مبارک باد؛