چند روزی است که اوّلین داروخانه ی رباتیک کشور که از سال 1393 در حال ساخت بود در شهر ارومیه افتتاح شده است.
این سامانه همه ی کار های داروخانه از تحویل نسخه تا تحویل دارو و دریافت هزینه را به صورت خودکار انجام می دهد.
گذشته از بحث فنی،مساله ای که از زمان اعلام خبر افتتاح این داروخانه تا به حال در بین دانشجویان داروسازی مطرح شده مساله ی جایگزین شدن داروساز ها به وسیله ی این سامانه در آینده ای نچندان دور است که ما در ذیل به آن خواهیم پرداخت.
متاسفانه در کشور ما رشته ی داروسازی در حکم یک دوره ی طولانی مدت آموزشی برای اخذ مجوّز ایجاد داروخانه است.
در حقیقت دانشجویان داروسازی با وجود مطالعه ی درس هایی به مراتب بیشتر و سخت تر از دانشجویان پزشکی و دندان و حتی بعضی از دانشجویان مهندسی است در نهایت تبدیل به مغازه دارانی می شوند که درس های سنگین مطالعه شده توسّط آن ها مثل فارماسیوتیکس،فارماکولوژی و ... دیگر هیچ کاربردی برای آن ها نخواهد داشت.
با افتتاح این داروخانه دانشجویان نصبت به آینده ی خود دچار اضطراب و نگرانی شده اند.
حالی اینکه این اضطراب مساله ای کاملا بی مورد است.چرا که در واقعیّت رسالت داروساز ها مساله ای دیگر است.
در حقیقت داروساز ها یکی از مهمترین اجزای سیتسم درمان می باشند و اهمیّت آن ها هم ارز پزشکان است.
چرا که در نظام درمان جهانی پزشکان تنها وظیفه ی تشخیص بیماری را دارند و این وظیفه ی داروسازهای بالینی است که تعیین کنند از چه دارویی و با چه دوز و شیوه ای استفاده شود.در حالی که در کشور ما این گونه نیست و ما داروساز ها را به یک نسخه پیچ تقلیل درجه داده ایم.
نتیجه ی این امر را نیز به راحتی در اشتباهات فاحش دارویی که ناشی از کمبود علم داروشناسی در بین پزشکان است مشاهده کرد.
از سوی دیگر صنایع داروسازی کشور ما به شدت ضعیف عمل کرده اند که در نتیجه ی آن ما شاهد کمبود دارو در سطح وسیع به واسطه ی تحریم های اعمال شده هستیم.
حال آن که ما تعداد قابل توجّهی از متخصّصین داروسازی در شاخه های گوناگون را داریم که توانایی آن را دارند که کشور را در بسیاری از زمینه ها خودکفا کنند.
امّیدواریم که انشا الله رویکرد نظام درمانی و نظام آموزشی نصبت به این رشته نیز تغییر کند تا هم کیفیت درمان افزایش یابد و هم دانشجویان داروسازی دیگر دغدغه های کودکانه ی اینچنینی نداشته باشند.
