جانستان کابلستان

بسم الله الرحمن الرحیم

مدت ها بود قصد داشتم سفرنامه ی مشهور آقای رضا امیرخانی به افغانستان را که تحت عنوان جانستان کابلستان در حدود سال های 88 و 89 به چاپ رسیده بود را مطالعه کنم تا اینکه شرایط کنونی افغانستان و درگیری های شکل گرفته بیشتر بدین مهم ترغیبم کرد.

رضا امیرخانی در سال 1388 طی سفری که به مشهد مقدس دارد به ناگاه تصمیم می گیرد به افغانستان سفر کند و در پی این تصمیم به صورت زمینی به همراه خانواده ی خود به این سفر پرفراز و نشیب می رود. امیرخانی به مانند سایر آثارش در این کتاب نیز از قلم روان و نثر جذاب خود برای به تصویر کشیدن زیبایی ها و زشتی های موجود در افغانستان استفاده کرده است و با توجه به اینکه این کتاب یک سفرنامه است دیگر شاهد مشکلاتی نذیر پایان های باز عجیب و غریب او نیستیم.

به مانند همیشه امیرخانی در خلال روایت داستان تفسیر و نظر خود را نیز به مخاطب ارائه می دهد و با بیان اطلاعات تکمیلی فهم بسیاری از مفاهیم را برای او آسانتر می کند.

او در این سفرنامه به نیکی قرابت فرهنگی و البته تاثیر فراوان زبان مشترک را بیان می کند و از بی تفاوتی ها و در برخی مواقع کم لطفی های طرف ایرانی گله و شکایت می کند. با وجود آنکه برخی از نظراتش را  تایید نمی کنم ولی در مجموع گزارشی عالی و تفسیر خوب از شرایط را ارائه می دهد که جای تامل بسیار دارد.

در نهایت اگر به خواندن کتاب های سفرنامه علاقه مندید و یا اگر نسبت به فرهنگ مردم افغانستان کنجکاوید به شما پیشنهاد می کنم که حتما این کتاب را بخوانید. چرا که با وجود گذشت بیش از 10 سال از زمان سفر آقای امیرخانی به این خطه ی مظلوم با این وجود نکات فرهنگی موجود در کتاب بسیار تازه اند و می توان آن ها را در شرایط کنونی نیز شاهد بود.

نیم دانگ پیونگ یانگ

 

دوستان سلام؛

با اولین قسمت از مجموعه مطالب معرفی کتاب در خدمت شما عزیزان هستیم و تصمیم داریم تا نگاهی به آخرین اثر رضا امیرخوانی نویسنده ی نام آشنای کشورمان داشته باشیم.

 

 

 

 

 

 

 

 

به احتمال زیاد همگی ما نام رضا امیرخوانی و آثار متفاوت او را بار ها و بار ها شنیده ایم.

 

 

از سفرنامه اش به پاکستان به نام جانستان کابلستان تا رمان عاشقانه من‌او.

 

 

به احتمال زیاد تمام افرادی که کتاب های امیرخوانی را خوانده اند به این نکته معترفند که این نویسنده ی معاصر قلمی بسیار شیوا و روان دارد که هم در آثار داستانی او و هم در آثار تحلیلی اش دیده می شود. یکی از انتقاداتی که بنده همواره به آثار ایشان داشته ام، پایان باز آثار داستانی ایشان است که البته این مشکل در کتاب حاظر با توجه به اینکه در حقیقت یک سفرنامه است دیده نمی شود.

 

 

در این کتاب آقای امیرخوانی به بیان تجربیات شخصی خود از دو سفری که به کره ی شمالی داشته است می پردازند و دیدی مناسب از شرایط فرهنگی و منش مردم آن کشور را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

 

 

نکته مهم در مورد این کتاب که آن را از سایر آثار مربوط به کره شمالی متمایز می کند آن است که اغلب آثار دیگر (و چه بسا تمام آن ها) را فراری هایی که توانسته اند از این کشور بگریزند نوشته اند و می توان در آن ها تنفر شخصی افراد را دید. در حالی که این کتاب توسط یک نویسنده ی کاملا مستقل از کره نوشته شده است.

 

 

همچنین نویسنده در ضمن روایت سفر خود به مقایسه ی شرایط این کشور با ایران می پردازد که نکات قابل تاملی را می توان در بین آن ها دید.