من کلام روح الله...

فارغ از هر دو جهانم، به گل روی علی

از خُم دوست جوانم، به خَم موی علی

روحی جان...

معرفت به حق!!

فاطی! تو و حق معرفت یعنی چه؟!
دریافت ذات بی‏صفت یعنی چه؟!
ناخوانده الف، به یا نخواهی ره یافت
ناکرده سلوک موهبت یعنی چه؟!

 

 

امام روح الله

سفر به سوی دوست!!

فاطی! به سوی دوست سفر باید کرد
از خویشتن خویش گذر باید کرد
هر معرفتی که بوی هستی تو دارد
دیوی است به ره، از آن حذر باید کرد

 

امام روح الله

به دل خود بها دهید!!

همگی ما بار ها سخنان بزرگان را در وصف عقلانیت شنیده ایم و چه بسا خود نیز آن ها را نقل کرده ایم.

عقلانیت از صفات نیکی است که توسط افراد مختلف از ادیان و مذاهب گوناگون و اعتقادات متفاوت بار ها مورد تاکید قرار گرفته است. گذشته از تفاوت بین تعاریف این اقشار از عقلانیت هرگز نباید این را فراموش کرد که آنچه را که گاهی ما عقلانیت و حتی علم و دانش می نامیم این توانایی را دارند که خود به حجابی بدل شوند که ما را از اصل بازدارند.

عقل و منطق می تواند بسیاری از مسائل را برای ما روشن کند ولی در نهایت بسیاری از امور در قلب انسان باید بنشیند. برای مثال منطق هیچگاه نمی تواند شما را به ایمان واقعی به خدا برساند، بلکه به بررسی ظن های ضعیف و قوی پیرامون خدا می پردازد و با اصول منطقی اثبات می کند که وجود خدا از ظن های بسیار قوی است. اما همان منطق نیز می تواند به حجاب تبدیل شود. چراکه این ورود ایمان به قلب شما در پی انجام اعمال صالح است که یقین آفرین است. و چه زیبا می گوید امام خمینی (ره):

 

فاطی که کنون فلسفه را می‏ خواند
از فلسفه فاء و لام و سین می‏داند
امید من آن است که با نور خدا
خود را زحجاب فلسفه برهاند

 

آری؛ 

گاهی همان عقل که می تواند وسیله ای باشد برای رسیدن به آگاهی خود به مانعی بزرگ تبدیل می شود و انسان را از دست یابی به حقیقت هستی باز می‌دارد.