شهر گربه ها

دوستان سلام؛

با قسمتی دیگر از معرفی کتاب با شما هستیم.

در این بخش به بررسی کتاب شهر گربه ها اثر هاروکی موراکامی خواهیم پرداخت.

هاروکی موراکامی را شاید بتوان مشهور ترین نویسنده ی ژاپنی در خارج از ژاپن دانست.

موراکامی را می توان یک نویسنده ی آوانگارد در ژاپن دانست که از سبک رئالیستیک شرقی فاصله گرفته است و می توان سبکی مشابه نویسندگان اروپایی و آمریکایی را در آثار او به وضوح دید.

کتاب شهر گربه ها، مجموعه داستان های کوتاه این نویسنده ی محبوب این روز ها است. داستان های کتاب همگی دارای پایانی باز هستند و البته از فضایی رمزآلود بهره می برند که همان طور که پیش از این نیز بیان شد با سبک کلاسیک آثار شرقی کاملا متفاوت بوده و ذره ای رئالیسم در آن دیده نمی شود.

در کتاب می توان داستان هایی از زندگی مردمانی عادی را با ساختاری رمزآلود مورد بررسی قرار داد.

به شخصه چندان از کتاب راضی نبودم و شاید علت آن را بتوان در وفاداری من به سبک رئالیستیک شرقی دانست.

به هر روی امیدوارم در صورت مطالعه کتاب از آن لذت ببرید و البته این که ما را از نظراتتان بهره مند نمایید.

پ.ن. به دلیل داشتن محتوای بزرگسال (Adult content) مطالعه این کتاب به افراد زیر 18 سال توصیه نمی شود.

نماز اول وقت

سلام مجدد خدمت یکایک شما عریزان؛

چندی پیش یکی از دوستان پیرامون علت اهتمامم به نماز اول وقت سوالی پرسید و گفت: «به نظر من خواندن نماز در اتاقی خلوت و با تمرکز مهمتر است تا خواندن آن در اول وقت و به جماعت»

نکته مهم آن است که اهتمام به نماز به حق مانع انجام گناهان توسط انسان است. به عینه دیده ام افرادی را که اول کاهل نماز شدند، بعد تارک الصلاة و در نهایت هم در دام انواع گناه و فحشا به دام افتادند.

در پاسخ به آن دوستمان دو نکته را باید ذکر کنم:

۱. به تعبیر آیت الله بهجت نماز همانند لیمو است که اگر کهنه شود تلخ می شود.

خواندن نماز در اول وقت خود به تنهایی دارای اهمیت است. همانطور که خوردن لیمو در آرامش مهم است ولی اگر کهنه شود تلخ می شود، خواندن نماز نیز در اول وقت خود به تنهایی موضوعیت داشته و طعم مزه ی متفاوتی را رقم می زند.

از سوی دیگر عقب انداختن های بی دلیل نماز در حقیقت نوعی بی احترامی به نماز و ذات اقدس الهی است. چرا که بدین شکل فرد کار های روزمره ی خود را بر نماز و ارتباط با خدا ارجه می دارد و این مصداق بارز بی احترامی به نماز و خدا است.

۲. در فرهنگ دینی تمام عبادات، حتی فردی ترین آن ها جنبه ای اجتماعی دارند. نماز نیز از این امر مستثنی نیست، چرا که انسان به ذات موجودی اجتماعی است. 

نماز جماعت در کنار ایجاد فضای معنویر قوی تر، زمینه را برای ارتباط اجتماعی بیشتر فراهم می کند.

لذا خواندن نماز اول وقت و به ویژه به جماعت خود دارای اهمیت است و باید مورد توجه قرار بگیرد.

النور و پارک

با عرض سلام خدمت یکایک دوستان؛

با قسمت دوم از معرفی کتاب در خدمت شما عزیزان هستیم.

 

در این قسمت به کتاب النور و پارک اثر رینبو راول خواهیم پرداخت.

 

کتاب فوق از مجموعه کتب پرفروش نیویورک تایمز بوده و به عنوان یکی از بهترین کتاب های عاشقانه و شاید بتوان گفت درام امروزی شناخته می شود.

 

داستان کتاب در آمریکا اطفاق می افتد و نویسنده سعی دارد تا در جریان داستان، عشق را از نژاد افراد و تفاوت های ظاهریشان مجزا کند و چه بسا در این امر نیز موفق بوده است.

 

البته نکته مهم آن است که در جریان کتاب دانسته و یا نادانسته جملات نژاد پرستانه ای دیده می شود که از ارزش اثر می کاهد.

 

البته باید این نکته را نیز مدنظر داشت که این کتاب یک رمان امروزی با تمام ویژگی های رمان های معاصر آمریکایی است که شاید بتوان تا حدودی آن را رئال (با توجه به شرایط فرهنگی حاکم بر آمریکا) دانست ولی به هیچ وجه نمی توان آن را با آثار برتر این ژانر چه در مجموعه ادبیات کلاسیک و چه در ادبیات معاصر جهان مقایسه کرد و بلاشک این اثر به گرد هیچ یک از کتب مطرح این ژانر نخواهد رسید.

 

با این حال اگر به کتاب های رمان عاشقانه علاقه دارید و می خواهید یک درام عاشقانه (به سبک آمریکایی اش) را مطالعه کنید می توانید به این کتاب نیز توجهی داشته باشید.

 

 

حماقت اکتسابی

افرادی که من را می شناسند به نیکی می دانند که به هیچ وجه رفتار مناسبی با افراد "احمق" نداشته، ندارم و نخواهم داشت و از هیچ تلاشی برای آزار آن ها مضایقه نمی کنم، به امید آن که تنبهی در آن ها رخ داده و به تعبیر من «آدم شوند».

دوستان و آشنایان بنده به خوبی به این نکته آگاه اند که من به شکلی وحشت ناکی "احمق ها" را مورد عنایت خاص خویش قرار داده و در حقیقت ملک عذاب این عزیزان ام و به هر روشی از آزار آن ها دست نمی کشم.

شاید برخی دوستان در این بین به بنده اعتراض کنند که این کار من غیرانسانی و به دور از انصاف است. این در حالی است که به نظر من حماقت امری است اکتسابی و باید آن را از جنون و دیوانگی جدا کرد.

در واقع به دید من انسان های احمق خود انتخاب کرده اند که احمق باشند و باید تقاص این انتخاب خود را پس دهند. چرا که با حماقت هایشان نه تنها خودشان را بلکه تمام جامعه را به زحمت می اندازند که این امر عامل استحقاق آن ها برای مجازات است.

احمق ها به گونه ای فجیع روح و جان افراد جامعه را مورد آزار قرار می دهند. آن ها با انتشار اخبار بی پایه، دروغ گفتن، فراهم کردن زمینه ی شیادی برای شیادان و ... جامعه را به قهقرا می کشانند.

پس لطفا احمق نباشیم.

قالَ رَسولُ الله (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ):

 إِنَّ اَلْأَحْمَقَ یُصِیبُ بِحُمْقِهِ أَعْظَمَ مِنْ فُجُورِ اَلْفَاجِرِ وَ إِنَّمَا یَرْتَفِعُ اَلْعِبَادُ غَداً فِی اَلدَّرَجَاتِ وَ یَنَالُونَ اَلزُّلْفَى مِنْ رَبِّهِمْ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِمْ .

نیم دانگ پیونگ یانگ

 

دوستان سلام؛

با اولین قسمت از مجموعه مطالب معرفی کتاب در خدمت شما عزیزان هستیم و تصمیم داریم تا نگاهی به آخرین اثر رضا امیرخوانی نویسنده ی نام آشنای کشورمان داشته باشیم.

 

 

 

 

 

 

 

 

به احتمال زیاد همگی ما نام رضا امیرخوانی و آثار متفاوت او را بار ها و بار ها شنیده ایم.

 

 

از سفرنامه اش به پاکستان به نام جانستان کابلستان تا رمان عاشقانه من‌او.

 

 

به احتمال زیاد تمام افرادی که کتاب های امیرخوانی را خوانده اند به این نکته معترفند که این نویسنده ی معاصر قلمی بسیار شیوا و روان دارد که هم در آثار داستانی او و هم در آثار تحلیلی اش دیده می شود. یکی از انتقاداتی که بنده همواره به آثار ایشان داشته ام، پایان باز آثار داستانی ایشان است که البته این مشکل در کتاب حاظر با توجه به اینکه در حقیقت یک سفرنامه است دیده نمی شود.

 

 

در این کتاب آقای امیرخوانی به بیان تجربیات شخصی خود از دو سفری که به کره ی شمالی داشته است می پردازند و دیدی مناسب از شرایط فرهنگی و منش مردم آن کشور را در اختیار خوانندگان قرار می دهد.

 

 

نکته مهم در مورد این کتاب که آن را از سایر آثار مربوط به کره شمالی متمایز می کند آن است که اغلب آثار دیگر (و چه بسا تمام آن ها) را فراری هایی که توانسته اند از این کشور بگریزند نوشته اند و می توان در آن ها تنفر شخصی افراد را دید. در حالی که این کتاب توسط یک نویسنده ی کاملا مستقل از کره نوشته شده است.

 

 

همچنین نویسنده در ضمن روایت سفر خود به مقایسه ی شرایط این کشور با ایران می پردازد که نکات قابل تاملی را می توان در بین آن ها دید.