حماقت اکتسابی

افرادی که من را می شناسند به نیکی می دانند که به هیچ وجه رفتار مناسبی با افراد "احمق" نداشته، ندارم و نخواهم داشت و از هیچ تلاشی برای آزار آن ها مضایقه نمی کنم، به امید آن که تنبهی در آن ها رخ داده و به تعبیر من «آدم شوند».

دوستان و آشنایان بنده به خوبی به این نکته آگاه اند که من به شکلی وحشت ناکی "احمق ها" را مورد عنایت خاص خویش قرار داده و در حقیقت ملک عذاب این عزیزان ام و به هر روشی از آزار آن ها دست نمی کشم.

شاید برخی دوستان در این بین به بنده اعتراض کنند که این کار من غیرانسانی و به دور از انصاف است. این در حالی است که به نظر من حماقت امری است اکتسابی و باید آن را از جنون و دیوانگی جدا کرد.

در واقع به دید من انسان های احمق خود انتخاب کرده اند که احمق باشند و باید تقاص این انتخاب خود را پس دهند. چرا که با حماقت هایشان نه تنها خودشان را بلکه تمام جامعه را به زحمت می اندازند که این امر عامل استحقاق آن ها برای مجازات است.

احمق ها به گونه ای فجیع روح و جان افراد جامعه را مورد آزار قرار می دهند. آن ها با انتشار اخبار بی پایه، دروغ گفتن، فراهم کردن زمینه ی شیادی برای شیادان و ... جامعه را به قهقرا می کشانند.

پس لطفا احمق نباشیم.

قالَ رَسولُ الله (صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ):

 إِنَّ اَلْأَحْمَقَ یُصِیبُ بِحُمْقِهِ أَعْظَمَ مِنْ فُجُورِ اَلْفَاجِرِ وَ إِنَّمَا یَرْتَفِعُ اَلْعِبَادُ غَداً فِی اَلدَّرَجَاتِ وَ یَنَالُونَ اَلزُّلْفَى مِنْ رَبِّهِمْ عَلَى قَدْرِ عُقُولِهِمْ .