ویولون زن روی پل

باسمه تعالی

کتاب «ویولون زن روی پل»، به قلم «خسروباباخانی» روایت کننده ی سال های سیاه ابتلای او به بیماری اعتیاد تا زمان ترک و پس از آن مشارکت فعال در ترک دادن سایر مبتلایان به این بلای خانمان سوز است. 

کتاب با رویات خودکشی یا به تعبیری انتحار خسرو خان در ماه مبارک رمضان و مصادف با شب های گران سنگ قدر آغاز می شود. انتحاری که به شکر خدا موفقیت آمیز نبوده و آقا خسروی داستان از آن جان سالم به در می برد و از رهگذر این حادثه با روانشناسی به نام «دکتر سید رضا میرلوحی» آشنا می شود و با اصرار او داستان اعتیاد و ترک های ناموفق چندین و چندباره اش را برای او روایت می کند. پس از آن داستان به ده سال بعد می رود. یعنی زمانی که خسرو خان ترک کرده است و سالیانی است که پاک است. درست در سالروز انتحار ناموفق خویش به یاد روانشناس کنجکاو می افتد و با هر سختی که هست او را پیدا می کند و با اصرار مجدد دکتر اتفاقات به وقوع پیوسته برای او پس از جدایی از یکدیگر را شرح می دهد و به تعریف داستان ترک خود می پردازد و دکتر را با تعدادی دیگر از دوستان خود که آن ها نیز ترک کرده اند آشنا می کند.

کتاب در مجموع نثر روان و شیوایی دارد که با توجه به سابقه ی طولانی نویسنده انتظاری جز این نیز وجود ندارد. باباخانی در این داستان با صداقت تمام مشکلات و معضلات زندگی یک انسان مصرف کننده را به تصویر می کشد و از سختی ها و رنج هایی که به واسطه ی مواد مخدر بر او و دوستانش تحمیل شده است سخن می گوید. هچنین در خلال داستان به بداخلاقی ها و کج‌سلیقگی های افراد مختلف و نهاد های دولتی و انتظامی اشاره می کند و تاثیر آن را بر زندگی خود به عنوان نمونه ای از انسان های در دام اعتیاد بیان می دارد. همچنین گریزی نیز به دوران تیره و تاری می زند که در آن اعتیاد رسماً و قانوناً جرم به حساب می آمد. در واقع عملکرد نویسنده تا به اینجا ستودنی است و می توان گفت به بهترین شکل ممکن معضلات و مشکلات زندگی یک فرد دارای اعتیاد را به تصویر کشیده است، اما چه حیف که این روند تا پایان کتاب ادامه نمی یابد و با ورود داستان به مرحله ی پس از ترک به مرور روایت داستان اغراق آمیز می شود و ذهن خواننده را به این سو سوق می دهد که بخش قابل توجهی از داستان مبالغه های نویسنده در مورد اتفاقات، اشخاص و یا مجموعه هاست.

در مجموع می توان گفت این کتاب از آن دسته کتاب هایی است که ارزش خرید و مطالعه را دارد و می تواند تجربه ی زندگی یک فرد مصرف کننده را به نیکی و بدون واسطه در اختیار فرد خواننده قرار دهد و تنها مشکل آن مبالغه آمیز بودن انتهای داستان است. چیزی که به تعبیر یکی از دوستان نزدیکم (ع.ع) مشکل همه ی رمان ها و داستان های نوشته شده توسط نویسندگان ایرانی است.

در پایان لازم می بینم از دوست گرانقدرم ی.ش نیز بابت امانت این کتاب به بنده جهت مطالعه تشکر کنم. امیدوارم در تمام مراحل زندگی موفق و پیروز باشد.

 

و من الله توفیق

آشیخ دکتر

25/4/1401

 

#کتاب