ای عشق! دل دوباره غبار هوس گرفت
از من گلایه کرد و تو را دادرس گرفت
دل باز هم بهانه ی رفتن گرفت و باز
تا بال و پر گشود سراغ قفس گرفت
گفتم به هیچ‌کس دل خود را نمی دهم
اما دلم برای همان هیچ‌کس گرفت
افسردگی به خسته دلی از زمانه نیست
افسرده آن دلی است که از همنفس گرفت
لبخند و ریشخند کسی در دلم نماند
هرکس هرآنچه داد به آیینه پس گرفت
باسمه تعالی
کتاب «ویولون زن روی پل»، به قلم «خسروباباخانی» روایت کننده ی سال های سیاه ابتلای او به بیماری اعتیاد تا زمان ترک و پس از آن مشارکت فعال در ترک دادن سایر مبتلایان به این بلای خانمان سوز است.
کتاب با رویات خودکشی یا به تعبیری انتحار خسرو خان در ماه مبارک رمضان و مصادف با شب های گران سنگ قدر آغاز می شود. انتحاری که به شکر خدا موفقیت آمیز نبوده و آقا خسروی داستان از آن جان سالم به در می برد و از رهگذر این حادثه با روانشناسی به نام «دکتر سید رضا میرلوحی» آشنا می شود و با اصرار او داستان اعتیاد و ترک های ناموفق چندین و چندباره اش را برای او روایت می کند. پس از آن داستان به ده سال بعد می رود. یعنی زمانی که خسرو خان ترک کرده است و سالیانی است که پاک است. درست در سالروز انتحار ناموفق خویش به یاد روانشناس کنجکاو می افتد و با هر سختی که هست او را پیدا می کند و با اصرار مجدد دکتر اتفاقات به وقوع پیوسته برای او پس از جدایی از یکدیگر را شرح می دهد و به تعریف داستان ترک خود می پردازد و دکتر را با تعدادی دیگر از دوستان خود که آن ها نیز ترک کرده اند آشنا می کند.
کتاب در مجموع نثر روان و شیوایی دارد که با توجه به سابقه ی طولانی نویسنده انتظاری جز این نیز وجود ندارد. باباخانی در این داستان با صداقت تمام مشکلات و معضلات زندگی یک انسان مصرف کننده را به تصویر می کشد و از سختی ها و رنج هایی که به واسطه ی مواد مخدر بر او و دوستانش تحمیل شده است سخن می گوید. هچنین در خلال داستان به بداخلاقی ها و کج‌سلیقگی های افراد مختلف و نهاد های دولتی و انتظامی اشاره می کند و تاثیر آن را بر زندگی خود به عنوان نمونه ای از انسان های در دام اعتیاد بیان می دارد. همچنین گریزی نیز به دوران تیره و تاری می زند که در آن اعتیاد رسماً و قانوناً جرم به حساب می آمد. در واقع عملکرد نویسنده تا به اینجا ستودنی است و می توان گفت به بهترین شکل ممکن معضلات و مشکلات زندگی یک فرد دارای اعتیاد را به تصویر کشیده است، اما چه حیف که این روند تا پایان کتاب ادامه نمی یابد و با ورود داستان به مرحله ی پس از ترک به مرور روایت داستان اغراق آمیز می شود و ذهن خواننده را به این سو سوق می دهد که بخش قابل توجهی از داستان مبالغه های نویسنده در مورد اتفاقات، اشخاص و یا مجموعه هاست.
در مجموع می توان گفت این کتاب از آن دسته کتاب هایی است که ارزش خرید و مطالعه را دارد و می تواند تجربه ی زندگی یک فرد مصرف کننده را به نیکی و بدون واسطه در اختیار فرد خواننده قرار دهد و تنها مشکل آن مبالغه آمیز بودن انتهای داستان است. چیزی که به تعبیر یکی از دوستان نزدیکم (ع.ع) مشکل همه ی رمان ها و داستان های نوشته شده توسط نویسندگان ایرانی است.
در پایان لازم می بینم از دوست گرانقدرم ی.ش نیز بابت امانت این کتاب به بنده جهت مطالعه تشکر کنم. امیدوارم در تمام مراحل زندگی موفق و پیروز باشد.
و من الله توفیق
آشیخ دکتر
25/4/1401
#کتاب
فارغ از هر دو جهانم، به گل روی علی
از خُم دوست جوانم، به خَم موی علی
در ایران پسرِ مجردِ خدمت نرفته رسماً در دسته ی احشام دسته بندی می شود... 🤦🏻♂
دل بدون تو غمگین و با تو افسرده‌است
چه کرده‌ای که ز بود و نبودت آزرده‌است
به عکس های خودم خیره‌ام،کدام منم؟!
زمانه خاطره های مرا کجا برده‌است؟
چه غم که بگذرد از دشت لاله ها توفان
که مرگ دلخوشیِ غنچه های پژمرده‌است
اگر سقوط بهای بلندپروازیست
پرنده ی دل من بی سبب زمین خورده‌است
از این به بعد به رویم درِ قفس مگشای
چرا که طوطی این قصه پیش از این مرده‌است
یعنی تف به هرچی سیستم بروکراتیک که داخل این کشور است.
من نمی فهمم اگر قرار است با وجود اتوماسیون باز هم از این میز به آن میز بروی که تایید کنند و امضا بزنند و... آخر سر هم پرینت همان برگه ها را بگیرند چه نیازی به این همه هزینه برای سیستم اتوماسیون است.
باز در خود خیره شو انگار چشمت سیر نیست
درد خودبینی است می دانم تو را تقصیر نیست
کوزه ی دربسته در آغوش دریا هم تهی است
در گل خشک تو دیگر فرصت تغییر نیست
شیر وقتی در پی مردار باشد مرده است
شیر اگر همسفره ی کفتار باشد شیر نیست
اولین شرط معلم بودن انسان بودن است
شیخ این مجلس کهن سال است اما پیر نیست
در پشیمانی چراغ معرفت روشن‌تر است
توبه کن! هرگز برای توبه کردن دیر نیست
همچنان در پاسخ دشنام می گویم سلام
عاقلان دانند دیگر حاجت تفسیر نیست
باز اگر دیوانه ای سنگی به من زد شاد باش
خاطره آیینه‌ی ما از کسی دلگیر نیست
بسم اللّه الرحمن الرحیم
جناب حجت‌‌الاسلام آقای حاج سید علی خامنه‌‌ای ـ دامت افاضاته.
خداوند متعال را شکر که دشمنان اسلام را از گروهها و اشخاص احمق قرار داده است، و خداوند را شکر که از ابتدای انقلاب شکوهمند اسلامی هر نقشه که کشیدند و هر توطئه که چیدند و هر سخنرانی که کردند ملت فداکار را منسجم‌‌تر و پیوندها را مستحکم‌تر نمود و مصداق «لازال یُؤیّدُ هذا الدّین بالرجل الفاجر»[۱]تحقق پیدا کرد.
اینان هر جا سخن گفتند خود را رسواتر کردند و هر چه مقاله نوشتند ملت را بیدارتر نمودند و هر چه شخصیتها را ترور نمودند قدرت مقاومت را در صفوف فشردۀ ملت بالاتر بردند. اکنون دشمنان انقلاب با سوءقصد به شما[۲]که از سلالۀ رسول اکرم و خاندان حسین بن علی هستید و جرمی جز خدمت به اسلام و کشور اسلامی ندارید و سربازی فداکار در جبهۀ جنگ و معلمی آموزنده در محراب و خطیبی توانا در جمعه و جماعات و راهنمایی دلسوز در صحنۀ انقلاب می‌‌باشید، میزان تفکر سیاسی خود و طرفداری از خلق و مخالفت با ستمگران را به ثبت رساندند.
اینان با سوءقصد به شما عواطف میلیونها انسان متعهد را در سراسر کشور بلکه جهان جریحه‌‌دار نمودند. اینان آنقدر از بینش سیاسی بی‌‌نصیبند که بی‌‌درنگ پس از سخنان شما در مجلس و جمعه و پیشگاه ملت به این جنایات دست زدند، و به کسی سوءقصد کردند که آوای دعوت او به صلاح و سداد در گوش مسلمین جهان طنین‌‌انداز است.
اینان در این عمل غیرانسانی به جای برانگیختن و رعب، عزم میلیونها مسلمان را مصمم‌‌تر و صفوف آنان را فشرده‌‌تر نمودند.
آیا با این اعمال وحشیانه و جرایم ناشیانه وقت آن نرسیده است که جوانان عزیز فریب خورده از دام خیانت اینان رها شوند و پدران و مادران، جوانان عزیز خود را فدای امیال جنایتکاران نکنند و آنان را از شرکت در جنایات آنان برحذر دارند؟ آیا نمی‌دانند که دست‌‌زدن به این جنایات، جوانان آنان را به تباهی کشیده و جان آنان به دنبال خودخواهی مشتی تبهکار از دست می‌رود؟
ما در پیشگاه خداوند متعال و ولی بر حق او حضرت بقیة‌اللّه ـ ارواحنا فداه ـ افتخار می‌کنیم به سربازانی در جبهه و در پشت جبهه که شب‌ها را در محراب عبادت و روزها را در مجاهدت در راه حق تعالی به سر می‌‌برند.
من به شما خامنه‌‌ای عزیز، تبریک می‌گویم که در جبهه‌‌های نبرد با لباس سربازی و در پشت جبهه با لباس روحانی به این ملت مظلوم خدمت نموده، و از خداوند تعالی سلامت شما را برای ادامه خدمت به اسلام و مسلمین خواستارم.
والسلام علیکم و رحمة‌اللّه و برکاته.
روح‌‌اللّه الموسوی الخمینی
فخر است برایش که بخوانند فقیرش
شاهی که به درگاه تو افتاد مسیرش
پیش تو که بر خاک و بر افلاک امیری
خاکش به سر آن کس که بخوانند امیرش
هرکس که به انکارتو و قدر تو پرداخت
سلطان هم اگر بود کشیدند به زیرش
بی مهر تو این گمشده سیاره ی تاریک
آبستن رنج است چه دریا چه کویرش
دل سوی تو آورده پناه از غم دنیا
این طفل، یتیم است در آغوش بگیرش
پیش تو مرا پیشکشی نیست جز این شعر
منت به سر من بگذار و بپذیرش
#وجود
#فاضل_نظری
